Παράκλητος

See also: παράκλητος

Greek

Proper noun

Παράκλητος • (Paráklitos) m

1. (Christianity) Holy Spirit, Paraclete
2. (without capital) (one who comforts)

Declension

Declension of Παράκλητος

	singular	plural
nominative	Παράκλητος (Paráklitos)	Παράκλητοι (Paráklitoi)
genitive	Παρακλήτου (Paraklítou)	Παρακλήτων (Paraklíton)
accusative	Παράκλητο (Paráklito)	Παρακλήτους (Paraklítous)
vocative	Παράκλητε (Paráklite)	Παράκλητοι (Paráklitoi)