Κωνσταντινουπολίτης

Ancient Greek

Etymology

From Κωνστᾰντῑνούπολῐς (Kōnstantīnoúpolis, “Constantinople”) +‎ -ῑ́της (-ī́tēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kɔːns.tan.tiː.nuː.po.lǐː.tɛːs/ → /kons.tan.ti.nu.poˈli.tis/ → /kons.tan.di.nu.poˈli.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kɔːns.tan.tiː.nuː.po.lǐː.tɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kons.tan.ti.nu.poˈli.te̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /kons.tan.ti.nu.poˈli.tis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /kons.tan.ti.nu.poˈli.tis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /kons.tan.di.nu.poˈli.tis/

Noun

Κωνστᾰντῑνουπολῑ́της • (Kōnstantīnoupolī́tēs) m (genitive Κωνστᾰντῑνουπολῑ́του); first declension

1. an inhabitant of Constantinople; a Constantinopolitan

Inflection

First declension of ὁ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́της; τοῦ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́του (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́της ho Kōnstantīnoupolī́tēs	τὼ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́τᾱ tṑ Kōnstantīnoupolī́tā	οἱ Κωνστᾰντῑνουπολῖται hoi Kōnstantīnoupolîtai
Genitive	τοῦ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́του toû Kōnstantīnoupolī́tou	τοῖν Κωνστᾰντῑνουπολῑ́ταιν toîn Kōnstantīnoupolī́tain	τῶν Κωνστᾰντῑνουπολῑτῶν tôn Kōnstantīnoupolītôn
Dative	τῷ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́τῃ tôi Kōnstantīnoupolī́tēi	τοῖν Κωνστᾰντῑνουπολῑ́ταιν toîn Kōnstantīnoupolī́tain	τοῖς Κωνστᾰντῑνουπολῑ́ταις toîs Kōnstantīnoupolī́tais
Accusative	τὸν Κωνστᾰντῑνουπολῑ́την tòn Kōnstantīnoupolī́tēn	τὼ Κωνστᾰντῑνουπολῑ́τᾱ tṑ Kōnstantīnoupolī́tā	τοὺς Κωνστᾰντῑνουπολῑ́τᾱς toùs Kōnstantīnoupolī́tās
Vocative	Κωνστᾰντῑνουπολῖτᾰ Kōnstantīnoupolîta	Κωνστᾰντῑνουπολῑ́τᾱ Kōnstantīnoupolī́tā	Κωνστᾰντῑνουπολῖται Kōnstantīnoupolîtai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• English: Constantinopolitan
• Greek: Κωνσταντινουπολίτης (Konstantinoupolítis)

References

• Κωνσταντινουπολίτης in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

Greek

Noun

Κωνσταντινουπολίτης • (Konstantinoupolítis) m (plural Κωνσταντινουπολίτες, feminine Κωνσταντινουπολίτισσα)

1. Constantinopolitan (a native of Constantinople)

Declension

Declension of Κωνσταντινουπολίτης

	singular	plural
nominative	Κωνσταντινουπολίτης (Konstantinoupolítis)	Κωνσταντινουπολίτες (Konstantinoupolítes)
genitive	Κωνσταντινουπολίτη (Konstantinoupolíti)	Κωνσταντινουπολιτών (Konstantinoupolitón)
accusative	Κωνσταντινουπολίτη (Konstantinoupolíti)	Κωνσταντινουπολίτες (Konstantinoupolítes)
vocative	Κωνσταντινουπολίτη (Konstantinoupolíti)	Κωνσταντινουπολίτες (Konstantinoupolítes)

Related terms

• see: Κωνσταντινούπολη f (Konstantinoúpoli, “Constantinople”)