şöhret

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish شهرت, from Arabic شُهْرَة (šuhra).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃø̞h.rɛt/

Noun

şöhret (definite accusative şöhreti, plural şöhretler)

1. fame

   Synonym: ün

Declension

Inflection
Nominative	şöhret
Definite accusative	şöhreti
	Singular	Plural
Nominative	şöhret	şöhretler
Definite accusative	şöhreti	şöhretleri
Dative	şöhrete	şöhretlere
Locative	şöhrette	şöhretlerde
Ablative	şöhretten	şöhretlerden
Genitive	şöhretin	şöhretlerin
Predicative forms Singular Plural 1st singular şöhretim şöhretlerim 2nd singular şöhretsin şöhretlersin 3rd singular şöhret şöhrettir şöhretler şöhretlerdir 1st plural şöhretiz şöhretleriz 2nd plural şöhretsiniz şöhretlersiniz 3rd plural şöhretler şöhretlerdir

Derived terms

• şöhretli (“famous”)

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “şöhret”, in Nişanyan Sözlük