þekkja

See also: tekkja

Icelandic

Etymology

From Old Norse þekkja, from Proto-Germanic *þankijaną, from Proto-Indo-European *teng-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθɛhca/

  Rhymes: -ɛhca

Verb

þekkja (weak verb, third-person singular past indicative þekkti, supine þekkt)

1. to know, be familiar with [with accusative]

   Synonym: vera kunnur

   Ég þekki þennan mann ekki!

   I don't know this person!

2. to recognize, know [with accusative]

   Synonym: bera kennsl á

   Geir? Ég þekkti þig ekki.

   Geir? I didn't recognize you.

Conjugation

þekkja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að þekkja
supine (sagnbót)		þekkt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þekkjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þekki	við þekkjum	present (nútíð)	ég þekki	við þekkjum
	þú þekkir	þið þekkið		þú þekkir	þið þekkið
	hann, hún, það þekkir	þeir, þær, þau þekkja		hann, hún, það þekki	þeir, þær, þau þekki
past (þátíð)	ég þekkti	við þekktum	past (þátíð)	ég þekkti	við þekktum
	þú þekktir	þið þekktuð		þú þekktir	þið þekktuð
	hann, hún, það þekkti	þeir, þær, þau þekktu		hann, hún, það þekkti	þeir, þær, þau þekktu
imperative (boðháttur)	þekk (þú)	þekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þekktu	þekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þekkjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að þekkjast
supine (sagnbót)		þekkst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		þekkjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég þekkist	við þekkjumst	present (nútíð)	ég þekkist	við þekkjumst
	þú þekkist	þið þekkist		þú þekkist	þið þekkist
	hann, hún, það þekkist	þeir, þær, þau þekkjast		hann, hún, það þekkist	þeir, þær, þau þekkist
past (þátíð)	ég þekktist	við þekktumst	past (þátíð)	ég þekktist	við þekktumst
	þú þekktist	þið þekktust		þú þekktist	þið þekktust
	hann, hún, það þekktist	þeir, þær, þau þekktust		hann, hún, það þekktist	þeir, þær, þau þekktust
imperative (boðháttur)	þekkst (þú)	þekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	þekkstu	þekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

þekktur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þekktur	þekkt	þekkt		þekktir	þekktar	þekkt
accusative (þolfall)	þekktan	þekkta	þekkt		þekkta	þekktar	þekkt
dative (þágufall)	þekktum	þekktri	þekktu		þekktum	þekktum	þekktum
genitive (eignarfall)	þekkts	þekktrar	þekkts		þekktra	þekktra	þekktra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	þekkti	þekkta	þekkta		þekktu	þekktu	þekktu
accusative (þolfall)	þekkta	þekktu	þekkta		þekktu	þekktu	þekktu
dative (þágufall)	þekkta	þekktu	þekkta		þekktu	þekktu	þekktu
genitive (eignarfall)	þekkta	þekktu	þekkta		þekktu	þekktu	þekktu

Derived terms

• þekkja aftur
• þekkja á
• þekkja inn á
• þekkja í sjón
• þekkja í sundur
• þekkjast
• þekktur (“known, well-known”)