ékeim

Hungarian

Etymology

ék +‎ -eim (possessive suffix)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈeːkɛjim]
• Hyphenation: éke‧im

Noun

ékeim

1. first-person singular multiple-possession possessive of ék

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)

	singular	plural
nominative	—	ékeim
accusative	—	ékeimet
dative	—	ékeimnek
instrumental	—	ékeimmel
causal-final	—	ékeimért
translative	—	ékeimmé
terminative	—	ékeimig
essive-formal	—	ékeimként
essive-modal	—	ékeimül
inessive	—	ékeimben
superessive	—	ékeimen
adessive	—	ékeimnél
illative	—	ékeimbe
sublative	—	ékeimre
allative	—	ékeimhez
elative	—	ékeimből
delative	—	ékeimről
ablative	—	ékeimtől
non-attributive possessive – singular	—	ékeimé
non-attributive possessive – plural	—	ékeiméi