mówczyni

Polish

Etymology

From mówca +‎ -yni. First attested in 1817.

Pronunciation

• IPA^(key): /mufˈt͡ʂɨ.ɲi/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨɲi
• Syllabification: mów‧czy‧ni

Noun

mówczyni f (male equivalent mówca)

1. female equivalent of mówca (“speaker, orator”)

Declension

Declension of mówczyni

	singular	plural
nominative	mówczyni	mówczynie
genitive	mówczyni	mówczyń
dative	mówczyni	mówczyniom
accusative	mówczynię	mówczynie
instrumental	mówczynią	mówczyniami
locative	mówczyni	mówczyniach
vocative	mówczyni	mówczynie

Related terms

adjectives

• mowny
• mówcowy
• mówczy
• mówieniowy
• mówiony
• mówniczy

 

adverb

• mownie

 

nouns

• mowa
• mowina
• mowisko
• mowność
• móweczka
• mówiąca
• mówiący
• mówka
• mównica
• mównictwo
• mównik

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• mówczyni in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mówczyni in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mówczyni”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 2, Warsaw, page 1056
• mówczyni in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego