zwon

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *zvȍnъ.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /zvɔn/
  • IPA(key): (15th CE) /zvɔn/

Noun

[edit]

zwon m animacy unattested (diminutive zwonek)

  1. bell
    • 1451-1455, Legenda o świętym Aleksym[1], line 195:
      Thv szą wyelky dzyw sstal: szamy szwony szwonyli
      [Tu się wielki dziw zstał, samy zwony zwoniły]

Derived terms

[edit]
noun
[edit]
verb

Descendants

[edit]
  • Polish: dzwon

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(dzwon) zwon”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN