zwichten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swichten. Ultimately related to Proto-Germanic *swībaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɪx.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwich‧ten
• Rhymes: -ɪxtən

Verb

zwichten

1. to yield

   Vecht als een man, of geef je over en zwicht! (Team Rocket motto)

   Fight like a man, or surrender and yield!

Conjugation

Conjugation of zwichten (weak)
infinitive	zwichten
past singular	zwichtte
past participle	gezwicht
infinitive	zwichten
gerund	zwichten n
	present tense	past tense
1st person singular	zwicht	zwichtte
2nd person sing. (jij)	zwicht	zwichtte
2nd person sing. (u)	zwicht	zwichtte
2nd person sing. (gij)	zwicht	zwichtte
3rd person singular	zwicht	zwichtte
plural	zwichten	zwichtten
subjunctive sing.1	zwichte	zwichtte
subjunctive plur.1	zwichten	zwichtten
imperative sing.	zwicht
imperative plur.1	zwicht
participles	zwichtend	gezwicht
1) Archaic.

Synonyms

• bezwijken