zwiać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From z- +‎ wiać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈzvjat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡ɕ
  • Syllabification: zwiać

Verb

[edit]

zwiać pf (imperfective zwiewać)

  1. (transitive) to blow away
  2. (intransitive) to skedaddle, to hightail it, to run for it
    Synonyms: see Thesaurus:uciekać

Conjugation

[edit]
Conjugation of zwiać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zwiać
future tense 1st zwieję zwiejemy
2nd zwiejesz zwiejecie
3rd zwieje zwieją
impersonal zwieje się
past tense 1st zwiałem,
-(e)m zwiał
zwiałam,
-(e)m zwiała
zwiałom,
-(e)m zwiało
zwialiśmy,
-(e)śmy zwiali
zwiałyśmy,
-(e)śmy zwiały
2nd zwiałeś,
-(e)ś zwiał
zwiałaś,
-(e)ś zwiała
zwiałoś,
-(e)ś zwiało
zwialiście,
-(e)ście zwiali
zwiałyście,
-(e)ście zwiały
3rd zwiał zwiała zwiało zwiali zwiały
impersonal zwiano
conditional 1st zwiałbym,
bym zwiał
zwiałabym,
bym zwiała
zwiałobym,
bym zwiało
zwialibyśmy,
byśmy zwiali
zwiałybyśmy,
byśmy zwiały
2nd zwiałbyś,
byś zwiał
zwiałabyś,
byś zwiała
zwiałobyś,
byś zwiało
zwialibyście,
byście zwiali
zwiałybyście,
byście zwiały
3rd zwiałby,
by zwiał
zwiałaby,
by zwiała
zwiałoby,
by zwiało
zwialiby,
by zwiali
zwiałyby,
by zwiały
impersonal zwiano by
imperative 1st niech zwieję zwiejmy
2nd zwiej zwiejcie
3rd niech zwieje niech zwieją
passive adjectival participle zwiany zwiana zwiane zwiani zwiane
anterior adverbial participle zwiawszy
verbal noun zwianie

Further reading

[edit]
  • zwiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zwiać in Polish dictionaries at PWN