zwakken

Dutch

Etymology

From Middle Dutch swacken, swaken. Equivalent to zwak +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋɑkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwak‧ken
• Rhymes: -ɑkən

Verb

zwakken

1. (ergative, obsolete) to weaken, to become/make strengthless

Conjugation

Conjugation of zwakken (weak)
infinitive	zwakken
past singular	zwakte
past participle	gezwakt
infinitive	zwakken
gerund	zwakken n
	present tense	past tense
1st person singular	zwak	zwakte
2nd person sing. (jij)	zwakt, zwak2	zwakte
2nd person sing. (u)	zwakt	zwakte
2nd person sing. (gij)	zwakt	zwakte
3rd person singular	zwakt	zwakte
plural	zwakken	zwakten
subjunctive sing.1	zwakke	zwakte
subjunctive plur.1	zwakken	zwakten
imperative sing.	zwak
imperative plur.1	zwakt
participles	zwakkend	gezwakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afzwakken
• verzwakken