zonderling

Dutch

Etymology

From Middle Dutch sonderlinc. Equivalent to zonderen +‎ -ling.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɔn.dər.lɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zon‧der‧ling

Adjective

zonderling (comparative zonderlinger, superlative zonderlingst)

1. eccentric, strange, weird

Declension

Declension of zonderling
uninflected	zonderling
inflected	zonderlinge
comparative	zonderlinger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		zonderling	zonderlinger	het zonderlingst het zonderlingste
indefinite	m./f. sing.	zonderlinge	zonderlingere	zonderlingste
	n. sing.	zonderling	zonderlinger	zonderlingste
	plural	zonderlinge	zonderlingere	zonderlingste
definite		zonderlinge	zonderlingere	zonderlingste
partitive		zonderlings	zonderlingers	—

Noun

zonderling m (plural zonderlingen, diminutive zonderlingetje n)

1. a weirdo, eccentric (a person standing out by unusual behaviour or clothing)