zijkant

Dutch

Etymology

Compound of zij +‎ kant.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzɛi̯.kɑnt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zij‧kant

Noun

zijkant m (plural zijkanten, diminutive zijkantje n)

1. (left or right) side; a side (e.g.) face that is not front, back, top or bottom
   • 2000, Huub Hangop, Ik wil ook zo'n broek met van die zakken aan de zijkant:

     Ik wil ook zo'n broek met van die zakken aan de zijkant

     (please add an English translation of this quotation)

Descendants

• Afrikaans: sykant