zegevieren

Dutch

Etymology

Compound of zege +‎ vieren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzeːɣəˌvirə(n)/, [-ˌviːrə(n)], [-ˌfiːrə(n)]

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ze‧ge‧vie‧ren

Verb

zegevieren

1. (intransitive) to triumph

Conjugation

Conjugation of zegevieren (weak)
infinitive	zegevieren
past singular	zegevierde
past participle	gezegevierd
infinitive	zegevieren
gerund	zegevieren n
	present tense	past tense
1st person singular	zegevier	zegevierde
2nd person sing. (jij)	zegeviert, zegevier2	zegevierde
2nd person sing. (u)	zegeviert	zegevierde
2nd person sing. (gij)	zegeviert	zegevierde
3rd person singular	zegeviert	zegevierde
plural	zegevieren	zegevierden
subjunctive sing.1	zegeviere	zegevierde
subjunctive plur.1	zegevieren	zegevierden
imperative sing.	zegevier
imperative plur.1	zegeviert
participles	zegevierend	gezegevierd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• zegeviering

Descendants

• Afrikaans: seëvier