zegen

See also: Zegen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzeːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ze‧gen
• Rhymes: -eːɣən

Etymology 1

From Middle Dutch sēgen, from Old Dutch *segan, from Latin signum. Doublet of sein.

Noun

zegen m (plural zegens, diminutive zegentje n)

1. blessing, benediction

   Synonym: zegening

2. (figuratively) boon, anything beneficial

Derived terms

• bezegenen
• zegenrijk
• zegenspreuk
• zegenwens

Related terms

• sein
• signaal
• zegenen

Descendants

• Afrikaans: seën
• Negerhollands: segen, zegen
• Skepi Creole Dutch: sagen
• → Sranan Tongo: seigi
  • Aukan: seigi

Etymology 2

From Middle Dutch sēgene, seine, from Old Dutch *segina, from Latin sagēna, from Ancient Greek σαγήνη (sagḗnē).

Noun

zegen f (plural zegens, diminutive zegentje n)

1. a wide dragnet, used for:
   1. fishing and catching crustaceans
   2. hunting fowl, notably partridges

Derived terms

• elftzegen
• haringzegen
• knijtenzegen
• slootzegen
• trekzegen
• viszegen
• walzegen
• zalmzegen
• zegenaar
• zegendreef
• zegenen
• zegenkade
• zegenkleed
• zegenlijn
• zegennet
• zegenpaard
• zegenschip
• zegenstreng
• zegenvis
• zegenvisserij
• zegenworp

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

zegen

1. inflection of zegenen:
   1. first-person singular present indicative
   2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
   3. imperative

Verb

zegen

1. inflection of zijgen:
   1. plural past indicative
   2. (dated or formal) plural past subjunctive

Anagrams

• zenge