zdębieć

Polish

Etymology

From z- +‎ dębieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzdɛm.bjɛt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛmbjɛt͡ɕ
• Syllabification: zdę‧bieć

Verb

zdębieć pf (imperfective dębieć)

1. (intransitive, colloquial) to be poleaxed, to be struck dumb

   Synonym: osłupieć

Conjugation

Conjugation of zdębieć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdębieć
future tense	1st	zdębieję			zdębiejemy
	2nd	zdębiejesz			zdębiejecie
	3rd	zdębieje			zdębieją
	impersonal	zdębieje się
past tense	1st	zdębiałem, -(e)m zdębiał	zdębiałam, -(e)m zdębiała	zdębiałom, -(e)m zdębiało	zdębieliśmy, -(e)śmy zdębieli	zdębiałyśmy, -(e)śmy zdębiały
	2nd	zdębiałeś, -(e)ś zdębiał	zdębiałaś, -(e)ś zdębiała	zdębiałoś, -(e)ś zdębiało	zdębieliście, -(e)ście zdębieli	zdębiałyście, -(e)ście zdębiały
	3rd	zdębiał	zdębiała	zdębiało	zdębieli	zdębiały
	impersonal	zdębiano
conditional	1st	zdębiałbym, bym zdębiał	zdębiałabym, bym zdębiała	zdębiałobym, bym zdębiało	zdębielibyśmy, byśmy zdębieli	zdębiałybyśmy, byśmy zdębiały
	2nd	zdębiałbyś, byś zdębiał	zdębiałabyś, byś zdębiała	zdębiałobyś, byś zdębiało	zdębielibyście, byście zdębieli	zdębiałybyście, byście zdębiały
	3rd	zdębiałby, by zdębiał	zdębiałaby, by zdębiała	zdębiałoby, by zdębiało	zdębieliby, by zdębieli	zdębiałyby, by zdębiały
	impersonal	zdębiano by
imperative	1st	niech zdębieję			zdębiejmy
	2nd	zdębiej			zdębiejcie
	3rd	niech zdębieje			niech zdębieją
anterior adverbial participle		zdębiawszy
verbal noun		zdębienie

Further reading

• zdębieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdębieć in Polish dictionaries at PWN