zaroić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From za- +‎ roić.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /zaˈrɔ.it͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: za‧ro‧ić

Verb

[edit]

zaroić pf (imperfective roić)

  1. (reflexive with się) to abound, to be swarming, to seethe, to teem (to be copiously supplied) [with od (+ genitive) ‘with something’]
    Synonym: obrodzić

Conjugation

[edit]
Conjugation of zaroić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zaroić
future tense 1st zaroję zaroimy
2nd zaroisz zaroicie
3rd zaroi zaroją
impersonal zaroi się
past tense 1st zaroiłem,
-(e)m zaroił
zaroiłam,
-(e)m zaroiła
zaroiłom,
-(e)m zaroiło
zaroiliśmy,
-(e)śmy zaroili
zaroiłyśmy,
-(e)śmy zaroiły
2nd zaroiłeś,
-(e)ś zaroił
zaroiłaś,
-(e)ś zaroiła
zaroiłoś,
-(e)ś zaroiło
zaroiliście,
-(e)ście zaroili
zaroiłyście,
-(e)ście zaroiły
3rd zaroił zaroiła zaroiło zaroili zaroiły
impersonal zarojono
conditional 1st zaroiłbym,
bym zaroił
zaroiłabym,
bym zaroiła
zaroiłobym,
bym zaroiło
zaroilibyśmy,
byśmy zaroili
zaroiłybyśmy,
byśmy zaroiły
2nd zaroiłbyś,
byś zaroił
zaroiłabyś,
byś zaroiła
zaroiłobyś,
byś zaroiło
zaroilibyście,
byście zaroili
zaroiłybyście,
byście zaroiły
3rd zaroiłby,
by zaroił
zaroiłaby,
by zaroiła
zaroiłoby,
by zaroiło
zaroiliby,
by zaroili
zaroiłyby,
by zaroiły
impersonal zarojono by
imperative 1st niech zaroję zarójmy
2nd zarój zarójcie
3rd niech zaroi niech zaroją
passive adjectival participle zarojony zarojona zarojone zarojeni zarojone
anterior adverbial participle zaroiwszy
verbal noun zarojenie

Further reading

[edit]
  • zaroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zaroić in Polish dictionaries at PWN