zakazać

See also: zakażać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zakazać, from Proto-Slavic *zakazati. By surface analysis, za- +‎ kazać.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈka.zat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -azat͡ɕ
• Syllabification: za‧ka‧zać

Verb

zakazać pf (imperfective zakazywać)

1. (transitive) to forbid, to prohibit, to disallow, to ban [with dative ‘whom’; or with genitive ‘from what’; or with infinitive ‘from doing what’]

   Rodzice zakazali dzieciom grać w gry komputerowe. ― The parents forbade their children from playing computer games.

Conjugation

Conjugation of zakazać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakazać
future tense	1st	zakażę			zakażemy
	2nd	zakażesz			zakażecie
	3rd	zakaże			zakażą
	impersonal	zakaże się
past tense	1st	zakazałem, -(e)m zakazał	zakazałam, -(e)m zakazała	zakazałom, -(e)m zakazało	zakazaliśmy, -(e)śmy zakazali	zakazałyśmy, -(e)śmy zakazały
	2nd	zakazałeś, -(e)ś zakazał	zakazałaś, -(e)ś zakazała	zakazałoś, -(e)ś zakazało	zakazaliście, -(e)ście zakazali	zakazałyście, -(e)ście zakazały
	3rd	zakazał	zakazała	zakazało	zakazali	zakazały
	impersonal	zakazano
conditional	1st	zakazałbym, bym zakazał	zakazałabym, bym zakazała	zakazałobym, bym zakazało	zakazalibyśmy, byśmy zakazali	zakazałybyśmy, byśmy zakazały
	2nd	zakazałbyś, byś zakazał	zakazałabyś, byś zakazała	zakazałobyś, byś zakazało	zakazalibyście, byście zakazali	zakazałybyście, byście zakazały
	3rd	zakazałby, by zakazał	zakazałaby, by zakazała	zakazałoby, by zakazało	zakazaliby, by zakazali	zakazałyby, by zakazały
	impersonal	zakazano by
imperative	1st	niech zakażę			zakażmy
	2nd	zakaż			zakażcie
	3rd	niech zakaże			niech zakażą
passive adjectival participle		zakazany	zakazana	zakazane	zakazani	zakazane
anterior adverbial participle		zakazawszy
verbal noun		zakazanie

Derived terms

noun

• zakaz

 

Further reading

• zakazać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakazać in Polish dictionaries at PWN