zakańczać
Polish
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From zakończyć + -ać.[1] First attested in 1827.[2]
Pronunciation
[edit]- IPA(key): /zaˈkaɲ.t͡ʂat͡ɕ/
Audio: (file) - Rhymes: -aɲt͡ʂat͡ɕ
- Syllabification: za‧kań‧czać
Verb
[edit]zakańczać impf (perfective zakończyć)
- (transitive) to conclude, to wind up; to finish (to bring some action to a finish)
- (transitive) to conclude, to wind up; to finish (to stop or interrupt some relationship or state)
- (transitive) to finish (to be the final part of something)
- (transitive) to finish, to detail (to put something on the end of something) [with instrumental ‘with what’]
- (reflexive with się) to conclude, to wind up; to finish (of an action, to reach a finish)
- (reflexive with się) to finish, to end (to reach a final point in space) [with instrumental ‘with what’]
- (reflexive with się) to wind up, to turn out (to have some final state) [with instrumental ‘with what’; or with na (+ locative) ‘on what’]
Conjugation
[edit]References
[edit]- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “zakańczać”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Johann Schwaldopler (1827) Zasady poezyi i wymowy (in Polish), volume 2, page 221
Further reading
[edit]- zakańczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zakańczać się in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zakańczać in Polish dictionaries at PWN
- zakańczać się in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego