zakłócić

Polish

Etymology

From za- +‎ kłócić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: za‧kłó‧cić

Verb

zakłócić pf (imperfective zakłócać)

1. (transitive) to disrupt, to disturb, to impede, to perturb

Conjugation

Conjugation of zakłócić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zakłócić
future tense	1st	zakłócę			zakłócimy
	2nd	zakłócisz			zakłócicie
	3rd	zakłóci			zakłócą
	impersonal	zakłóci się
past tense	1st	zakłóciłem, -(e)m zakłócił	zakłóciłam, -(e)m zakłóciła	zakłóciłom, -(e)m zakłóciło	zakłóciliśmy, -(e)śmy zakłócili	zakłóciłyśmy, -(e)śmy zakłóciły
	2nd	zakłóciłeś, -(e)ś zakłócił	zakłóciłaś, -(e)ś zakłóciła	zakłóciłoś, -(e)ś zakłóciło	zakłóciliście, -(e)ście zakłócili	zakłóciłyście, -(e)ście zakłóciły
	3rd	zakłócił	zakłóciła	zakłóciło	zakłócili	zakłóciły
	impersonal	zakłócono
conditional	1st	zakłóciłbym, bym zakłócił	zakłóciłabym, bym zakłóciła	zakłóciłobym, bym zakłóciło	zakłócilibyśmy, byśmy zakłócili	zakłóciłybyśmy, byśmy zakłóciły
	2nd	zakłóciłbyś, byś zakłócił	zakłóciłabyś, byś zakłóciła	zakłóciłobyś, byś zakłóciło	zakłócilibyście, byście zakłócili	zakłóciłybyście, byście zakłóciły
	3rd	zakłóciłby, by zakłócił	zakłóciłaby, by zakłóciła	zakłóciłoby, by zakłóciło	zakłóciliby, by zakłócili	zakłóciłyby, by zakłóciły
	impersonal	zakłócono by
imperative	1st	niech zakłócę			zakłóćmy
	2nd	zakłóć			zakłóćcie
	3rd	niech zakłóci			niech zakłócą
passive adjectival participle		zakłócony	zakłócona	zakłócone	zakłóceni	zakłócone
anterior adverbial participle		zakłóciwszy
verbal noun		zakłócenie

Further reading

• zakłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zakłócić in Polish dictionaries at PWN