zabronić

Polish

Etymology

From za- +‎ bronić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈbrɔ.ɲit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: za‧bro‧nić

Verb

zabronić pf (imperfective zabraniać)

1. (transitive) to deny, to disallow, to forbid [with dative ‘to someone’, along with infinitive ‘to do something’ or genitive ‘something’]

   Synonyms: wzbronić, zakazać

Conjugation

Conjugation of zabronić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zabronić
future tense	1st	zabronię			zabronimy
	2nd	zabronisz			zabronicie
	3rd	zabroni			zabronią
	impersonal	zabroni się
past tense	1st	zabroniłem, -(e)m zabronił	zabroniłam, -(e)m zabroniła	zabroniłom, -(e)m zabroniło	zabroniliśmy, -(e)śmy zabronili	zabroniłyśmy, -(e)śmy zabroniły
	2nd	zabroniłeś, -(e)ś zabronił	zabroniłaś, -(e)ś zabroniła	zabroniłoś, -(e)ś zabroniło	zabroniliście, -(e)ście zabronili	zabroniłyście, -(e)ście zabroniły
	3rd	zabronił	zabroniła	zabroniło	zabronili	zabroniły
	impersonal	zabroniono
conditional	1st	zabroniłbym, bym zabronił	zabroniłabym, bym zabroniła	zabroniłobym, bym zabroniło	zabronilibyśmy, byśmy zabronili	zabroniłybyśmy, byśmy zabroniły
	2nd	zabroniłbyś, byś zabronił	zabroniłabyś, byś zabroniła	zabroniłobyś, byś zabroniło	zabronilibyście, byście zabronili	zabroniłybyście, byście zabroniły
	3rd	zabroniłby, by zabronił	zabroniłaby, by zabroniła	zabroniłoby, by zabroniło	zabroniliby, by zabronili	zabroniłyby, by zabroniły
	impersonal	zabroniono by
imperative	1st	niech zabronię			zabrońmy
	2nd	zabroń			zabrońcie
	3rd	niech zabroni			niech zabronią
passive adjectival participle		zabroniony	zabroniona	zabronione	zabronieni	zabronione
anterior adverbial participle		zabroniwszy
verbal noun		zabronienie

Further reading

• zabronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zabronić in Polish dictionaries at PWN