zabit

See also: zabít, zabiť, zabıt, and забить

Azerbaijani

Etymology

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Pronunciation

• IPA^(key): [zɑːˈbit]
• Hyphenation: za‧bit

Noun

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitlər)

1. (military) officer

Declension

Declension of zabit

	singular	plural
nominative	zabit	zabitlər
definite accusative	zabiti	zabitləri
dative	zabitə	zabitlərə
locative	zabitdə	zabitlərdə
ablative	zabitdən	zabitlərdən
definite genitive	zabitin	zabitlərin

Possessive forms of zabit

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitim	zabitlərim
sənin (“your”)	zabitin	zabitlərin
onun (“his/her/its”)	zabiti	zabitləri
bizim (“our”)	zabitimiz	zabitlərimiz
sizin (“your”)	zabitiniz	zabitləriniz
onların (“their”)	zabiti or zabitləri	zabitləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimi	zabitlərimi
sənin (“your”)	zabitini	zabitlərini
onun (“his/her/its”)	zabitini	zabitlərini
bizim (“our”)	zabitimizi	zabitlərimizi
sizin (“your”)	zabitinizi	zabitlərinizi
onların (“their”)	zabitini or zabitlərini	zabitlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimə	zabitlərimə
sənin (“your”)	zabitinə	zabitlərinə
onun (“his/her/its”)	zabitinə	zabitlərinə
bizim (“our”)	zabitimizə	zabitlərimizə
sizin (“your”)	zabitinizə	zabitlərinizə
onların (“their”)	zabitinə or zabitlərinə	zabitlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimdə	zabitlərimdə
sənin (“your”)	zabitində	zabitlərində
onun (“his/her/its”)	zabitində	zabitlərində
bizim (“our”)	zabitimizdə	zabitlərimizdə
sizin (“your”)	zabitinizdə	zabitlərinizdə
onların (“their”)	zabitində or zabitlərində	zabitlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimdən	zabitlərimdən
sənin (“your”)	zabitindən	zabitlərindən
onun (“his/her/its”)	zabitindən	zabitlərindən
bizim (“our”)	zabitimizdən	zabitlərimizdən
sizin (“your”)	zabitinizdən	zabitlərinizdən
onların (“their”)	zabitindən or zabitlərindən	zabitlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	zabitimin	zabitlərimin
sənin (“your”)	zabitinin	zabitlərinin
onun (“his/her/its”)	zabitinin	zabitlərinin
bizim (“our”)	zabitimizin	zabitlərimizin
sizin (“your”)	zabitinizin	zabitlərinizin
onların (“their”)	zabitinin or zabitlərinin	zabitlərinin

Further reading

• “zabit” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

From Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Noun

zabit

1. (military) officer

   Synonyms: ofitser, subay

Declension

Declension of zabit

	singular	plural
nominative	zabit	zabitler
genitive	zabitniñ	zabitlerniñ
dative	zabitke	zabitlerge
accusative	zabitni	zabitlerni
locative	zabitte	zabitlerde
ablative	zabitten	zabitlerden

References

• “zabit”, in Luğatçıq (in Russian)

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈzabɪt]

Participle

zabit

1. masculine singular passive participle of zabít

Serbo-Croatian

Etymology

Derived from now obsolete verb zabiti ("to forget"), which itself was inherited from Proto-Slavic *zabỳti, from *za +‎ *bỳti (“to be”). Cognates include Old Church Slavonic забꙑти (zabyti), Russian забыть (zabytʹ) and Polish zabyć. First attested in the 16th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /zabit/
• Hyphenation: za‧bit

Noun

zȁbīt f (Cyrillic spelling за̏бӣт)

1. middle of nowhere

Declension

Declension of zabit

	singular	plural
nominative	zabit	zabiti
genitive	zabiti	zabiti
dative	zabiti	zabitima
accusative	zabit	забити
vocative	zabiti	zabiti
locative	zabiti	zabitima
instrumental	zabiću/zabiti	zabitima

Further reading

• “zabit”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish ضابط (zabıt, zabit, “officer; police magistrate; senior clerk”), from Arabic ضَابِط (ḍābiṭ).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

zabit (definite accusative zabiti, plural zabitler)

1. officer

Related terms

• zabıt

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “zabit”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “ضابط”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1204
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN