wzmówić
Polish
[edit]Etymology
[edit]From wz- + mawiać. First attested in the 16th century. Compare Old Polish wzmawiać.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]wzmówić pf
- (reflexive with się, rare) to agree, to arrange, to set up a meeting
- 16th century, Piotr Skarga, Żywoty świętych starego i nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok[1], volume 3, Marzec, published 1881, page 123:
- Po śmierci tedy ich obaj się wzmówili, aby szli na puszczę, a […]
- After they died, they both agreed to go into the wilderness, and
- 1883, Adam Gorczyński, Powieści Jadama[2], page 178:
- Nowinę tę wziąłem za to, czém jest, a to, brzydkiém kłamstwem, a jako wierny sługa kraju a gorliwy dobadałem się prawdy, abym takową wam przesłać mógł, a ta jest: iż łotrzyk pewien, Rychlicki z nazwania, podobien z oblicza nieboszczykowi królowi, z tego podobieństwa korzystać nieomieszkał, więc wzmówił się z Zofią Melsztyńską, od niéj podżegany, na jéj wsparcie dufny, jako się ogłosił w Melsztytnie być królem to samo po kraju całym uczynić zamierza.
- I took this news for what it is, and this is an ugly lie, and as a faithful and zealous servant of the country, I found out the truth so that I could send it to you, and this is: that a certain rogue, Quick by name, similar in countenance to the late king, he did not fail to take advantage of this similarity, so he made a deal with Zofia Melsztyńska, incited by her, confident in her support, as he announced himself to be king in Melsztytno, he intends to do the same throughout the country.
Conjugation
[edit]Related terms
[edit]: