wyznać

Polish

Etymology

From wy- +‎ znać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈvɘ.znat͡ɕ/

• (Lesser Poland):
  • (Podegrodzie) IPA^(key): /ˈvɘ.znat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘznat͡ɕ
• Syllabification: wy‧znać

Verb

wyznać pf (imperfective wyznawać)

1. (transitive) to profess, to preach
2. (transitive) to confess, to reveal
3. (reflexive with się, colloquial) to have expertise

Conjugation

Conjugation of wyznać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyznać
future tense	1st	wyznam			wyznamy
	2nd	wyznasz			wyznacie
	3rd	wyzna			wyznają
	impersonal	wyzna się
past tense	1st	wyznałem, -(e)m wyznał	wyznałam, -(e)m wyznała	wyznałom, -(e)m wyznało	wyznaliśmy, -(e)śmy wyznali	wyznałyśmy, -(e)śmy wyznały
	2nd	wyznałeś, -(e)ś wyznał	wyznałaś, -(e)ś wyznała	wyznałoś, -(e)ś wyznało	wyznaliście, -(e)ście wyznali	wyznałyście, -(e)ście wyznały
	3rd	wyznał	wyznała	wyznało	wyznali	wyznały
	impersonal	wyznano
conditional	1st	wyznałbym, bym wyznał	wyznałabym, bym wyznała	wyznałobym, bym wyznało	wyznalibyśmy, byśmy wyznali	wyznałybyśmy, byśmy wyznały
	2nd	wyznałbyś, byś wyznał	wyznałabyś, byś wyznała	wyznałobyś, byś wyznało	wyznalibyście, byście wyznali	wyznałybyście, byście wyznały
	3rd	wyznałby, by wyznał	wyznałaby, by wyznała	wyznałoby, by wyznało	wyznaliby, by wyznali	wyznałyby, by wyznały
	impersonal	wyznano by
imperative	1st	niech wyznam			wyznajmy
	2nd	wyznaj			wyznajcie
	3rd	niech wyzna			niech wyznają
passive adjectival participle		wyznany	wyznana	wyznane	wyznani	wyznane
anterior adverbial participle		wyznawszy
verbal noun		wyznanie

Derived terms

(noun):

• wyznanie

Further reading

• wyznać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyznać in Polish dictionaries at PWN
• Karol Mátyás (1891) “wyznać”, in “Słowniczek gwary ludu zamieszkującego wschodnio-południową najbliższą okolicę Nowego Sącza”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, Kraków: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 331