wyprawić

Polish

Etymology

From wy- +‎ prawić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈpra.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: wy‧pra‧wić

Verb

wyprawić pf (imperfective wyprawiać)

1. (transitive) to pack off, to send away
2. (transitive) to curry (leather), to tan
3. (reflexive with się) to go somewhere

Conjugation

Conjugation of wyprawić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wyprawić
future tense	1st	wyprawię			wyprawimy
	2nd	wyprawisz			wyprawicie
	3rd	wyprawi			wyprawią
	impersonal	wyprawi się
past tense	1st	wyprawiłem, -(e)m wyprawił	wyprawiłam, -(e)m wyprawiła	wyprawiłom, -(e)m wyprawiło	wyprawiliśmy, -(e)śmy wyprawili	wyprawiłyśmy, -(e)śmy wyprawiły
	2nd	wyprawiłeś, -(e)ś wyprawił	wyprawiłaś, -(e)ś wyprawiła	wyprawiłoś, -(e)ś wyprawiło	wyprawiliście, -(e)ście wyprawili	wyprawiłyście, -(e)ście wyprawiły
	3rd	wyprawił	wyprawiła	wyprawiło	wyprawili	wyprawiły
	impersonal	wyprawiono
conditional	1st	wyprawiłbym, bym wyprawił	wyprawiłabym, bym wyprawiła	wyprawiłobym, bym wyprawiło	wyprawilibyśmy, byśmy wyprawili	wyprawiłybyśmy, byśmy wyprawiły
	2nd	wyprawiłbyś, byś wyprawił	wyprawiłabyś, byś wyprawiła	wyprawiłobyś, byś wyprawiło	wyprawilibyście, byście wyprawili	wyprawiłybyście, byście wyprawiły
	3rd	wyprawiłby, by wyprawił	wyprawiłaby, by wyprawiła	wyprawiłoby, by wyprawiło	wyprawiliby, by wyprawili	wyprawiłyby, by wyprawiły
	impersonal	wyprawiono by
imperative	1st	niech wyprawię			wyprawmy
	2nd	wypraw			wyprawcie
	3rd	niech wyprawi			niech wyprawią
passive adjectival participle		wyprawiony	wyprawiona	wyprawione	wyprawieni	wyprawione
anterior adverbial participle		wyprawiwszy
verbal noun		wyprawienie

Derived terms

noun

• wyprawa

 

Further reading

• wyprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyprawić in Polish dictionaries at PWN