wypluć

Polish

Etymology

From wy- +‎ pluć.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈvɘ.plut͡ɕ/

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ˈvɘ.plut͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘplut͡ɕ
• Syllabification: wy‧pluć

Verb

wypluć pf (imperfective wypluwać)

1. (transitive) to spit out, to spit up
2. (Kielce) Synonym of powiedzieć

   Ón wypluł to przysłowie. ― He said that saying.

Conjugation

Conjugation of wypluć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wypluć
future tense	1st	wypluję			wyplujemy
	2nd	wyplujesz			wyplujecie
	3rd	wypluje			wyplują
	impersonal	wypluje się
past tense	1st	wyplułem, -(e)m wypluł	wyplułam, -(e)m wypluła	wyplułom, -(e)m wypluło	wypluliśmy, -(e)śmy wypluli	wyplułyśmy, -(e)śmy wypluły
	2nd	wyplułeś, -(e)ś wypluł	wyplułaś, -(e)ś wypluła	wyplułoś, -(e)ś wypluło	wypluliście, -(e)ście wypluli	wyplułyście, -(e)ście wypluły
	3rd	wypluł	wypluła	wypluło	wypluli	wypluły
	impersonal	wypluto
conditional	1st	wyplułbym, bym wypluł	wyplułabym, bym wypluła	wyplułobym, bym wypluło	wyplulibyśmy, byśmy wypluli	wyplułybyśmy, byśmy wypluły
	2nd	wyplułbyś, byś wypluł	wyplułabyś, byś wypluła	wyplułobyś, byś wypluło	wyplulibyście, byście wypluli	wyplułybyście, byście wypluły
	3rd	wyplułby, by wypluł	wyplułaby, by wypluła	wyplułoby, by wypluło	wypluliby, by wypluli	wyplułyby, by wypluły
	impersonal	wypluto by
imperative	1st	niech wypluję			wyplujmy
	2nd	wypluj			wyplujcie
	3rd	niech wypluje			niech wyplują
passive adjectival participle		wypluty	wypluta	wyplute	wypluci	wyplute
anterior adverbial participle		wypluwszy
verbal noun		wyplucie

Further reading

• wypluć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypluć in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Siarkowski (1878) “wypluć”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 255