wypadać

Polish

Etymology

From wy- +‎ padać.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈpa.dat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -adat͡ɕ
• Syllabification: wy‧pa‧dać

Verb

wypadać impf (perfective wypaść)

1. (intransitive) to fall out (exit by falling)
2. (intransitive) to fall, to occur (take place on a given date)
3. (intransitive, in the negative) to become, to be proper [with dative ‘of someone’]

   Nie wypada kłamać. ― It's not right to lie.

Conjugation

Conjugation of wypadać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wypadać
present tense	1st	wypadam			wypadamy
	2nd	wypadasz			wypadacie
	3rd	wypada			wypadają
	impersonal	wypada się
past tense	1st	wypadałem, -(e)m wypadał	wypadałam, -(e)m wypadała	wypadałom, -(e)m wypadało	wypadaliśmy, -(e)śmy wypadali	wypadałyśmy, -(e)śmy wypadały
	2nd	wypadałeś, -(e)ś wypadał	wypadałaś, -(e)ś wypadała	wypadałoś, -(e)ś wypadało	wypadaliście, -(e)ście wypadali	wypadałyście, -(e)ście wypadały
	3rd	wypadał	wypadała	wypadało	wypadali	wypadały
	impersonal	wypadano
future tense	1st	będę wypadał, będę wypadać	będę wypadała, będę wypadać	będę wypadało, będę wypadać	będziemy wypadali, będziemy wypadać	będziemy wypadały, będziemy wypadać
	2nd	będziesz wypadał, będziesz wypadać	będziesz wypadała, będziesz wypadać	będziesz wypadało, będziesz wypadać	będziecie wypadali, będziecie wypadać	będziecie wypadały, będziecie wypadać
	3rd	będzie wypadał, będzie wypadać	będzie wypadała, będzie wypadać	będzie wypadało, będzie wypadać	będą wypadali, będą wypadać	będą wypadały, będą wypadać
	impersonal	będzie wypadać się
conditional	1st	wypadałbym, bym wypadał	wypadałabym, bym wypadała	wypadałobym, bym wypadało	wypadalibyśmy, byśmy wypadali	wypadałybyśmy, byśmy wypadały
	2nd	wypadałbyś, byś wypadał	wypadałabyś, byś wypadała	wypadałobyś, byś wypadało	wypadalibyście, byście wypadali	wypadałybyście, byście wypadały
	3rd	wypadałby, by wypadał	wypadałaby, by wypadała	wypadałoby, by wypadało	wypadaliby, by wypadali	wypadałyby, by wypadały
	impersonal	wypadano by
imperative	1st	niech wypadam			wypadajmy
	2nd	wypadaj			wypadajcie
	3rd	niech wypada			niech wypadają
active adjectival participle		wypadający	wypadająca	wypadające	wypadający	wypadające
contemporary adverbial participle		wypadając
verbal noun		wypadanie

Further reading

• wypadać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wypadać in Polish dictionaries at PWN