wygarnąć

Polish

Etymology

From wy- +‎ garnąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈɡar.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -arnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: wy‧gar‧nąć

Verb

wygarnąć pf (imperfective wygarniać)

1. (transitive) to scoop out
2. (colloquial, transitive, with personal object in dative) to give a piece of one's mind

Conjugation

Conjugation of wygarnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygarnąć
future tense	1st	wygarnę			wygarniemy
	2nd	wygarniesz			wygarniecie
	3rd	wygarnie			wygarną
	impersonal	wygarnie się
past tense	1st	wygarnąłem, -(e)m wygarnął	wygarnęłam, -(e)m wygarnęła	wygarnęłom, -(e)m wygarnęło	wygarnęliśmy, -(e)śmy wygarnęli	wygarnęłyśmy, -(e)śmy wygarnęły
	2nd	wygarnąłeś, -(e)ś wygarnął	wygarnęłaś, -(e)ś wygarnęła	wygarnęłoś, -(e)ś wygarnęło	wygarnęliście, -(e)ście wygarnęli	wygarnęłyście, -(e)ście wygarnęły
	3rd	wygarnął	wygarnęła	wygarnęło	wygarnęli	wygarnęły
	impersonal	wygarnięto
conditional	1st	wygarnąłbym, bym wygarnął	wygarnęłabym, bym wygarnęła	wygarnęłobym, bym wygarnęło	wygarnęlibyśmy, byśmy wygarnęli	wygarnęłybyśmy, byśmy wygarnęły
	2nd	wygarnąłbyś, byś wygarnął	wygarnęłabyś, byś wygarnęła	wygarnęłobyś, byś wygarnęło	wygarnęlibyście, byście wygarnęli	wygarnęłybyście, byście wygarnęły
	3rd	wygarnąłby, by wygarnął	wygarnęłaby, by wygarnęła	wygarnęłoby, by wygarnęło	wygarnęliby, by wygarnęli	wygarnęłyby, by wygarnęły
	impersonal	wygarnięto by
imperative	1st	niech wygarnę			wygarnijmy
	2nd	wygarnij			wygarnijcie
	3rd	niech wygarnie			niech wygarną
passive adjectival participle		wygarnięty	wygarnięta	wygarnięte	wygarnięci	wygarnięte
anterior adverbial participle		wygarnąwszy
verbal noun		wygarnięcie

Further reading

• wygarnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygarnąć in Polish dictionaries at PWN