wygłupić

Polish

Etymology

From wy- +‎ głupi +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɘˈɡwu.pit͡ɕ/

• Audio; “wygłupić się”:

  (file)

• Rhymes: -upit͡ɕ
• Syllabification: wy‧głu‧pić

Verb

wygłupić pf (imperfective wygłupiać)

1. (reflexive with się) to fool around, to act the goat

Conjugation

Conjugation of wygłupić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wygłupić
future tense	1st	wygłupię			wygłupimy
	2nd	wygłupisz			wygłupicie
	3rd	wygłupi			wygłupią
	impersonal	wygłupi się
past tense	1st	wygłupiłem, -(e)m wygłupił	wygłupiłam, -(e)m wygłupiła	wygłupiłom, -(e)m wygłupiło	wygłupiliśmy, -(e)śmy wygłupili	wygłupiłyśmy, -(e)śmy wygłupiły
	2nd	wygłupiłeś, -(e)ś wygłupił	wygłupiłaś, -(e)ś wygłupiła	wygłupiłoś, -(e)ś wygłupiło	wygłupiliście, -(e)ście wygłupili	wygłupiłyście, -(e)ście wygłupiły
	3rd	wygłupił	wygłupiła	wygłupiło	wygłupili	wygłupiły
	impersonal	wygłupiono
conditional	1st	wygłupiłbym, bym wygłupił	wygłupiłabym, bym wygłupiła	wygłupiłobym, bym wygłupiło	wygłupilibyśmy, byśmy wygłupili	wygłupiłybyśmy, byśmy wygłupiły
	2nd	wygłupiłbyś, byś wygłupił	wygłupiłabyś, byś wygłupiła	wygłupiłobyś, byś wygłupiło	wygłupilibyście, byście wygłupili	wygłupiłybyście, byście wygłupiły
	3rd	wygłupiłby, by wygłupił	wygłupiłaby, by wygłupiła	wygłupiłoby, by wygłupiło	wygłupiliby, by wygłupili	wygłupiłyby, by wygłupiły
	impersonal	wygłupiono by
imperative	1st	niech wygłupię			wygłupmy
	2nd	wygłup			wygłupcie
	3rd	niech wygłupi			niech wygłupią
anterior adverbial participle		wygłupiwszy
verbal noun		wygłupienie

Further reading

• wygłupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wygłupić in Polish dictionaries at PWN