wybiegły

Polish

Etymology

From wybiec +‎ -ły.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /vɘˈbjɛ.ɡwɘ/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /vɘˈbjɛ.ɡwɘ/
• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /vɘˈbjɛ.ɡwɘ/

• Rhymes: -ɛɡwɘ
• Syllabification: wy‧bie‧gły

Adjective

wybiegły

1. (Far Masovian) sly; prudent; cunning
2. (Kielce) Synonym of rosły

Related terms

(verbs):

• (Kielce) wybiegać impf (“to grow”)

Verb

wybiegły

1. third-person plural nonvirile past of wybiec

Further reading

• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “wybiegły”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 124
• Władysław Siarkowski (1878) “wybiegły”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 255