wyćwika

Polish

Etymology

Deverbal of wyćwiczyć.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /vɘˈt͡ɕfi.ka/

Noun

wyćwika f

1. (Kielce) Synonym of kara (“punishment”)

   Matka dała wyćwikę córce, ze zasła w ciążę. ― The mother gave her daughter a punishment for getting pregnant

Further reading

• Władysław Siarkowski (1891) “wyćwika”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 339