współtowarzysz

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /fspuw.tɔˈva.ʐɘʂ/
• Rhymes: -aʐɘʂ
• Syllabification: współ‧to‧wa‧rzysz

Etymology 1

From współ- +‎ towarzysz.

Noun

współtowarzysz m pers (female equivalent współtowarzyszka)

1. (literary) companion, comrade, mate (friend, acquaintance, or partner; someone with whom one spends time or accompanies)

   Synonyms: druh, kamrat, kompan, towarzysz

2. (literary) companion (something inextricably linked with something else)

   Synonym: towarzysz

Declension

Declension of współtowarzysz

	singular	plural
nominative	współtowarzysz	współtowarzysze
genitive	współtowarzysza	współtowarzyszy
dative	współtowarzyszowi	współtowarzyszom
accusative	współtowarzysza	współtowarzyszy
instrumental	współtowarzyszem	współtowarzyszami
locative	współtowarzyszu	współtowarzyszach
vocative	współtowarzyszu	współtowarzysze

Related terms

verbs

• współtowarzyszyć impf

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

współtowarzysz

1. second-person singular imperative of współtowarzyszyć

Further reading

• współtowarzysz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• współtowarzysz in Polish dictionaries at PWN