Jump to content

wskazować

From Wiktionary, the free dictionary
See also: wskazowac

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From wskazać +‎ -ować. First attested in the 15th century.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /fskazɔvat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /fskazɔvat͡ɕ/

Verb

[edit]

wskazować impf (perfective wskazać)

  1. to pass along, to inform
  2. (attested in Greater Poland) to commission, to order
    • 1930 [c. 1455], “Num”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[2], 20, 14:
      Tocz wskazvge (mandat) brat twoy Israel
      [Toć wskazuje (mandat) brat twoj Israel]
    • 1916 [second half of the 15th century], Stanisław Słoński, editor, Psałterz puławski[3], Greater Poland, pages 43, 6:
      Ty yes sam krol moy y bog moy, yenze wzkazuyesz zbawyenya (mandas salutes) Yakobowy
      [Ty jeś sam krol moj i Bog moj, jenże wskazujesz zbawienia (mandas salutes) Jakobowi]

Derived terms

[edit]
nouns
verbs

Descendants

[edit]
  • Middle Polish: wskazować
  • Silesian: wskazować

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wskazować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN