wrzucić

Polish

Etymology

From w- +‎ rzucić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvʐu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: wrzu‧cić

Verb

wrzucić pf (imperfective wrzucać)

1. (transitive) to throw in
2. (transitive, colloquial) to upload
3. (reflexive with się, colloquial) to participate

Conjugation

Conjugation of wrzucić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wrzucić
future tense	1st	wrzucę			wrzucimy
	2nd	wrzucisz			wrzucicie
	3rd	wrzuci			wrzucą
	impersonal	wrzuci się
past tense	1st	wrzuciłem, -(e)m wrzucił	wrzuciłam, -(e)m wrzuciła	wrzuciłom, -(e)m wrzuciło	wrzuciliśmy, -(e)śmy wrzucili	wrzuciłyśmy, -(e)śmy wrzuciły
	2nd	wrzuciłeś, -(e)ś wrzucił	wrzuciłaś, -(e)ś wrzuciła	wrzuciłoś, -(e)ś wrzuciło	wrzuciliście, -(e)ście wrzucili	wrzuciłyście, -(e)ście wrzuciły
	3rd	wrzucił	wrzuciła	wrzuciło	wrzucili	wrzuciły
	impersonal	wrzucono
conditional	1st	wrzuciłbym, bym wrzucił	wrzuciłabym, bym wrzuciła	wrzuciłobym, bym wrzuciło	wrzucilibyśmy, byśmy wrzucili	wrzuciłybyśmy, byśmy wrzuciły
	2nd	wrzuciłbyś, byś wrzucił	wrzuciłabyś, byś wrzuciła	wrzuciłobyś, byś wrzuciło	wrzucilibyście, byście wrzucili	wrzuciłybyście, byście wrzuciły
	3rd	wrzuciłby, by wrzucił	wrzuciłaby, by wrzuciła	wrzuciłoby, by wrzuciło	wrzuciliby, by wrzucili	wrzuciłyby, by wrzuciły
	impersonal	wrzucono by
imperative	1st	niech wrzucę			wrzućmy
	2nd	wrzuć			wrzućcie
	3rd	niech wrzuci			niech wrzucą
passive adjectival participle		wrzucony	wrzucona	wrzucone	wrzuceni	wrzucone
anterior adverbial participle		wrzuciwszy
verbal noun		wrzucenie

Derived terms

nouns

• wrzut
• wrzutka

 

Further reading

• wrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wrzucić in Polish dictionaries at PWN