wrzepić

Polish

Etymology

From w- +‎ rzepić.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Lasovia) IPA^(key): /ˈvʐɛ.pit͡ɕ/

Verb

wrzepić pf

1. (transitive, Lasovia) to pin into; to pour into [with dative ‘into whom’]

   Synonyms: wpiąć, wsypać

   Wrzepiuł mi pazury. ― He dug his claws into me.

Further reading

• Oskar Kolberg (1865) “wrzepić”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 266