wpoić

Polish

Etymology

From w- +‎ poić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfpɔ.it͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔit͡ɕ
• Syllabification: wpo‧ić

Verb

wpoić pf (imperfective wpajać)

1. (transitive) to drill, to instill, to inculcate [with dative ‘into someone’]
2. (reflexive with się) to get drilled, to get instilled, to get inculcated [with dative ‘into someone’]

Conjugation

Conjugation of wpoić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wpoić
future tense	1st	wpoję			wpoimy
	2nd	wpoisz			wpoicie
	3rd	wpoi			wpoją
	impersonal	wpoi się
past tense	1st	wpoiłem, -(e)m wpoił	wpoiłam, -(e)m wpoiła	wpoiłom, -(e)m wpoiło	wpoiliśmy, -(e)śmy wpoili	wpoiłyśmy, -(e)śmy wpoiły
	2nd	wpoiłeś, -(e)ś wpoił	wpoiłaś, -(e)ś wpoiła	wpoiłoś, -(e)ś wpoiło	wpoiliście, -(e)ście wpoili	wpoiłyście, -(e)ście wpoiły
	3rd	wpoił	wpoiła	wpoiło	wpoili	wpoiły
	impersonal	wpojono
conditional	1st	wpoiłbym, bym wpoił	wpoiłabym, bym wpoiła	wpoiłobym, bym wpoiło	wpoilibyśmy, byśmy wpoili	wpoiłybyśmy, byśmy wpoiły
	2nd	wpoiłbyś, byś wpoił	wpoiłabyś, byś wpoiła	wpoiłobyś, byś wpoiło	wpoilibyście, byście wpoili	wpoiłybyście, byście wpoiły
	3rd	wpoiłby, by wpoił	wpoiłaby, by wpoiła	wpoiłoby, by wpoiło	wpoiliby, by wpoili	wpoiłyby, by wpoiły
	impersonal	wpojono by
imperative	1st	niech wpoję			wpójmy
	2nd	wpój			wpójcie
	3rd	niech wpoi			niech wpoją
passive adjectival participle		wpojony	wpojona	wpojone	wpojeni	wpojone
anterior adverbial participle		wpoiwszy
verbal noun		wpojenie

Further reading

• wpoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wpoić in Polish dictionaries at PWN