wpaść

Polish

Etymology

From w- +‎ paść.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfpaɕt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aɕt͡ɕ
• Syllabification: wpaść

Verb

wpaść pf (imperfective wpadać)

1. (intransitive) to fall in

   wpaść do rzeki ― to fall into a river

   wpaść w depresję ― to fall into depression

   wpaść w złość ― to fly into a rage

2. (intransitive) to drop in, to call on, to visit [with do (+ genitive) ‘on somebody’]
3. (intransitive) to run into, to come across [with na (+ accusative) ‘into something/somebody’]
4. (intransitive) to hit upon, to think of, to contrive [with na (+ accusative) ‘something’]

Conjugation

Conjugation of wpaść pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wpaść
future tense	1st	wpadnę			wpadniemy
	2nd	wpadniesz			wpadniecie
	3rd	wpadnie			wpadną
	impersonal	wpadnie się
past tense	1st	wpadłem, -(e)m wpadł	wpadłam, -(e)m wpadła	wpadłom, -(e)m wpadło	wpadliśmy, -(e)śmy wpadli	wpadłyśmy, -(e)śmy wpadły
	2nd	wpadłeś, -(e)ś wpadł	wpadłaś, -(e)ś wpadła	wpadłoś, -(e)ś wpadło	wpadliście, -(e)ście wpadli	wpadłyście, -(e)ście wpadły
	3rd	wpadł	wpadła	wpadło	wpadli	wpadły
	impersonal	wpadnięto
conditional	1st	wpadłbym, bym wpadł	wpadłabym, bym wpadła	wpadłobym, bym wpadło	wpadlibyśmy, byśmy wpadli	wpadłybyśmy, byśmy wpadły
	2nd	wpadłbyś, byś wpadł	wpadłabyś, byś wpadła	wpadłobyś, byś wpadło	wpadlibyście, byście wpadli	wpadłybyście, byście wpadły
	3rd	wpadłby, by wpadł	wpadłaby, by wpadła	wpadłoby, by wpadło	wpadliby, by wpadli	wpadłyby, by wpadły
	impersonal	wpadnięto by
imperative	1st	niech wpadnę			wpadnijmy
	2nd	wpadnij			wpadnijcie
	3rd	niech wpadnie			niech wpadną
anterior adverbial participle		wpadłszy
verbal noun		wpadnięcie

Further reading

• wpaść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wpaść in Polish dictionaries at PWN