From Wiktionary, the free dictionary
From w- + kupić.
wkupić pf (imperfective wkupywać)
- (reflexive with się) to buy one's way, to worm one's way into (to get somewhere by paying a fee or offering a gift)
Conjugation of wkupić pf
|
wkupić
|
wkupię
|
wkupimy
|
wkupisz
|
wkupicie
|
wkupi
|
wkupią
|
wkupi się
|
wkupiłem, -(e)m wkupił
|
wkupiłam, -(e)m wkupiła
|
wkupiłom, -(e)m wkupiło
|
wkupiliśmy, -(e)śmy wkupili
|
wkupiłyśmy, -(e)śmy wkupiły
|
wkupiłeś, -(e)ś wkupił
|
wkupiłaś, -(e)ś wkupiła
|
wkupiłoś, -(e)ś wkupiło
|
wkupiliście, -(e)ście wkupili
|
wkupiłyście, -(e)ście wkupiły
|
wkupił
|
wkupiła
|
wkupiło
|
wkupili
|
wkupiły
|
wkupiono
|
wkupiłbym, bym wkupił
|
wkupiłabym, bym wkupiła
|
wkupiłobym, bym wkupiło
|
wkupilibyśmy, byśmy wkupili
|
wkupiłybyśmy, byśmy wkupiły
|
wkupiłbyś, byś wkupił
|
wkupiłabyś, byś wkupiła
|
wkupiłobyś, byś wkupiło
|
wkupilibyście, byście wkupili
|
wkupiłybyście, byście wkupiły
|
wkupiłby, by wkupił
|
wkupiłaby, by wkupiła
|
wkupiłoby, by wkupiło
|
wkupiliby, by wkupili
|
wkupiłyby, by wkupiły
|
wkupiono by
|
niech wkupię
|
wkupmy
|
wkup
|
wkupcie
|
niech wkupi
|
niech wkupią
|
wkupiwszy
|
wkupienie
|
- wkupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wkupić in Polish dictionaries at PWN