wio

Lindu

Noun

wio

1. addiction

Old High German

Alternative forms

• weho

Noun

wīo m

1. kite (bird of prey)

References

• "wīo" in Köbler, Gerhard, Althochdeutsches Wörterbuch (6th edition 2014)
• Viktor Hugo Suolahti (1909) “Weihe”, in Die deutschen Vogelnamen : eine wortgeschichtliche Untersuchung‎^[1] (in German), page 356

Polish

Etymology

Probably a relic imperative of Polish wiać (“to run, to flee”), analogical to unrelated Bulgarian дий (dij).

Alternately a colloquial variation of the imperative of Polish wieźć (“to drive, to carry on a cart or a wagon”), ultimately from Proto-Slavic *vezti.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈvjɔ/

• (Masovia):
  • (Near Masovian) IPA^(key): /ˈvjɔ/
• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈvjɔ]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔ
• Syllabification: wio

Interjection

wio

1. used to direct horses to move forward; giddyup

   Synonym: (dialectal) hetta

   Antonyms: prr, (dialectal) tprrruu

Further reading

• wio in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Matlakowski (1891) “wio”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 372
• Aleksander Saloni (1899) “wio”, in “Lud wiejski w okolicy Przeworska”, in M. Arct, E. Lubowski, editors, Wisła : miesięcznik gieograficzno-etnograficzny (in Polish), volume 13, Warsaw: Artur Gruszecki, page 247)