werkelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch werkelijc. Equivalent to werk +‎ -e- +‎ -lijk.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛr.kə.lək/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: wer‧ke‧lijk
• Rhymes: -ɛrkələk

Adjective

werkelijk (not comparable)

1. real, actual

Declension

Declension of werkelijk
uninflected	werkelijk
inflected	werkelijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		werkelijk
indefinite	m./f. sing.	werkelijke
	n. sing.	werkelijk
	plural	werkelijke
definite		werkelijke
partitive		werkelijks

Derived terms

• verwerkelijken
• werkelijkheid

Descendants

• → Caribbean Javanese: wèrkeleg

Adverb

werkelijk

1. really, truly