werbownik

Polish

Etymology

From werbować +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈbɔv.ɲik/
• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: wer‧bow‧nik

Noun

werbownik m pers

1. (dated) recruiter
2. (dated) canvasser

Declension

Declension of werbownik

	singular	plural
nominative	werbownik	werbownicy/werbowniki (deprecative)
genitive	werbownika	werbowników
dative	werbownikowi	werbownikom
accusative	werbownika	werbowników
instrumental	werbownikiem	werbownikami
locative	werbowniku	werbownikach
vocative	werbowniku	werbownicy

Related terms

• werbunek

 

Further reading

• werbownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• werbownik in Polish dictionaries at PWN