weprzeć

Polish

Etymology

From we- +‎ przeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛ.pʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛpʂɛt͡ɕ
• Syllabification: we‧przeć

Verb

weprzeć pf (imperfective wpierać)

1. (transitive) to press or push something into something, to cram [with accusative ‘who/what’] [with w (+ accusative) ‘into what’]
2. (transitive) to push someone into something (to make something do something they don't want to) [with dative ‘whom’] or [with w (+ accusative) ‘whom’] [with accusative ‘what’]
3. (reflexive with się) to press or push into something [with w (+ accusative) ‘into what’]
4. (reflexive with się) to press or push into each other [with w (+ accusative) ‘into whom’]

Conjugation

Conjugation of weprzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		weprzeć
future tense	1st	weprę			weprzemy
	2nd	weprzesz			weprzecie
	3rd	weprze			weprą
	impersonal	weprze się
past tense	1st	wparłem, -(e)m wparł	wparłam, -(e)m wparła	wparłom, -(e)m wparło	wparliśmy, -(e)śmy wparli	wparłyśmy, -(e)śmy wparły
	2nd	wparłeś, -(e)ś wparł	wparłaś, -(e)ś wparła	wparłoś, -(e)ś wparło	wparliście, -(e)ście wparli	wparłyście, -(e)ście wparły
	3rd	wparł	wparła	wparło	wparli	wparły
	impersonal	wparto
conditional	1st	wparłbym, bym wparł	wparłabym, bym wparła	wparłobym, bym wparło	wparlibyśmy, byśmy wparli	wparłybyśmy, byśmy wparły
	2nd	wparłbyś, byś wparł	wparłabyś, byś wparła	wparłobyś, byś wparło	wparlibyście, byście wparli	wparłybyście, byście wparły
	3rd	wparłby, by wparł	wparłaby, by wparła	wparłoby, by wparło	wparliby, by wparli	wparłyby, by wparły
	impersonal	wparto by
imperative	1st	niech weprę			weprzyjmy
	2nd	weprzyj			weprzyjcie
	3rd	niech weprze			niech weprą
passive adjectival participle		wparty	wparta	wparte	wparci	wparte
anterior adverbial participle		wparłszy
verbal noun		wparcie

Further reading

• weprzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• weprzeć in Polish dictionaries at PWN