welvaren

Dutch

Etymology

From wel +‎ varen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛlˌvaːrə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

welvaren

1. to prosper, thrive

Conjugation

Conjugation of welvaren (strong class 6, separable)
infinitive	welvaren
past singular	voer wel
past participle	welgevaren
infinitive	welvaren
gerund	welvaren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vaar wel	voer wel	welvaar	welvoer
2nd person sing. (jij)	vaart wel, vaar wel2	voer wel	welvaart	welvoer
2nd person sing. (u)	vaart wel	voer wel	welvaart	welvoer
2nd person sing. (gij)	vaart wel	voert wel	welvaart	welvoert
3rd person singular	vaart wel	voer wel	welvaart	welvoer
plural	varen wel	voeren wel	welvaren	welvoeren
subjunctive sing.1	vare wel	voere wel	welvare	welvoere
subjunctive plur.1	varen wel	voeren wel	welvaren	welvoeren
imperative sing.	vaar wel
imperative plur.1	vaart wel
participles	welvarend	welgevaren
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• varen wel