wegvoeren

Dutch

Etymology

From weg +‎ voeren.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegvoeren

1. to carry away

Conjugation

Conjugation of wegvoeren (weak, separable)
infinitive	wegvoeren
past singular	voerde weg
past participle	weggevoerd
infinitive	wegvoeren
gerund	wegvoeren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	voer weg	voerde weg	wegvoer	wegvoerde
2nd person sing. (jij)	voert weg, voer weg2	voerde weg	wegvoert	wegvoerde
2nd person sing. (u)	voert weg	voerde weg	wegvoert	wegvoerde
2nd person sing. (gij)	voert weg	voerde weg	wegvoert	wegvoerde
3rd person singular	voert weg	voerde weg	wegvoert	wegvoerde
plural	voeren weg	voerden weg	wegvoeren	wegvoerden
subjunctive sing.1	voere weg	voerde weg	wegvoere	wegvoerde
subjunctive plur.1	voeren weg	voerden weg	wegvoeren	wegvoerden
imperative sing.	voer weg
imperative plur.1	voert weg
participles	wegvoerend	weggevoerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• overwegen, voeren weg