wegvagen

Dutch

Etymology

From weg (“away”) +‎ vagen (“sweep, wipe”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegvagen

1. to wipe out, raze
2. to sweep away
3. to rub out, delete

Conjugation

Conjugation of wegvagen (weak, separable)
infinitive	wegvagen
past singular	vaagde weg
past participle	weggevaagd
infinitive	wegvagen
gerund	wegvagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	vaag weg	vaagde weg	wegvaag	wegvaagde
2nd person sing. (jij)	vaagt weg, vaag weg2	vaagde weg	wegvaagt	wegvaagde
2nd person sing. (u)	vaagt weg	vaagde weg	wegvaagt	wegvaagde
2nd person sing. (gij)	vaagt weg	vaagde weg	wegvaagt	wegvaagde
3rd person singular	vaagt weg	vaagde weg	wegvaagt	wegvaagde
plural	vagen weg	vaagden weg	wegvagen	wegvaagden
subjunctive sing.1	vage weg	vaagde weg	wegvage	wegvaagde
subjunctive plur.1	vagen weg	vaagden weg	wegvagen	wegvaagden
imperative sing.	vaag weg
imperative plur.1	vaagt weg
participles	wegvagend	weggevaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• vagen weg