wegvagen
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From weg (“away”) + vagen (“sweep, wipe”).
Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Verb
[edit]wegvagen
Conjugation
[edit]| Conjugation of wegvagen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | wegvagen | |||
| past singular | vaagde weg | |||
| past participle | weggevaagd | |||
| infinitive | wegvagen | |||
| gerund | wegvagen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vaag weg | vaagde weg | wegvaag | wegvaagde |
| 2nd person sing. (jij) | vaagt weg, vaag weg2 | vaagde weg | wegvaagt | wegvaagde |
| 2nd person sing. (u) | vaagt weg | vaagde weg | wegvaagt | wegvaagde |
| 2nd person sing. (gij) | vaagt weg | vaagde weg | wegvaagt | wegvaagde |
| 3rd person singular | vaagt weg | vaagde weg | wegvaagt | wegvaagde |
| plural | vagen weg | vaagden weg | wegvagen | wegvaagden |
| subjunctive sing.1 | vage weg | vaagde weg | wegvage | wegvaagde |
| subjunctive plur.1 | vagen weg | vaagden weg | wegvagen | wegvaagden |
| imperative sing. | vaag weg | |||
| imperative plur.1 | vaagt weg | |||
| participles | wegvagend | weggevaagd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||