wegstoppen

Dutch

Etymology

Compound of weg + stoppen

Pronunciation

• Standard Dutch (Netherlands): IPA^(key): /ˈʋɛx.stɔpə(n)/
• Limburg: IPA^(key): [(ə)ˈwæxstopə]

• Audio:

  (file)

Verb

wegstoppen

1. to put away
2. to hide

Conjugation

Conjugation of wegstoppen (weak, separable)
infinitive	wegstoppen
past singular	stopte weg
past participle	weggestopt
infinitive	wegstoppen
gerund	wegstoppen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stop weg	stopte weg	wegstop	wegstopte
2nd person sing. (jij)	stopt weg, stop weg2	stopte weg	wegstopt	wegstopte
2nd person sing. (u)	stopt weg	stopte weg	wegstopt	wegstopte
2nd person sing. (gij)	stopt weg	stopte weg	wegstopt	wegstopte
3rd person singular	stopt weg	stopte weg	wegstopt	wegstopte
plural	stoppen weg	stopten weg	wegstoppen	wegstopten
subjunctive sing.1	stoppe weg	stopte weg	wegstoppe	wegstopte
subjunctive plur.1	stoppen weg	stopten weg	wegstoppen	wegstopten
imperative sing.	stop weg
imperative plur.1	stopt weg
participles	wegstoppend	weggestopt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• stoppen weg