wegebben

Dutch

Etymology

From weg (“away”) +‎ ebben (“to ebb”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegebben

1. to fade away slowly, ebb away

Conjugation

Conjugation of wegebben (weak, separable)
infinitive	wegebben
past singular	ebde weg
past participle	weggeëbd
infinitive	wegebben
gerund	wegebben n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	eb weg	ebde weg	wegeb	wegebde
2nd person sing. (jij)	ebt weg, eb weg2	ebde weg	wegebt	wegebde
2nd person sing. (u)	ebt weg	ebde weg	wegebt	wegebde
2nd person sing. (gij)	ebt weg	ebde weg	wegebt	wegebde
3rd person singular	ebt weg	ebde weg	wegebt	wegebde
plural	ebben weg	ebden weg	wegebben	wegebden
subjunctive sing.1	ebbe weg	ebde weg	wegebbe	wegebde
subjunctive plur.1	ebben weg	ebden weg	wegebben	wegebden
imperative sing.	eb weg
imperative plur.1	ebt weg
participles	wegebbend	weggeëbd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• ebben weg