wegdommelen

Dutch

Etymology

Compound of weg +‎ dommelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋɛxˌdɔ.mə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: weg‧dom‧me‧len

Verb

wegdommelen

1. (intransitive) to doze off

Conjugation

Conjugation of wegdommelen (weak, separable)
infinitive	wegdommelen
past singular	dommelde weg
past participle	weggedommeld
infinitive	wegdommelen
gerund	wegdommelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dommel weg	dommelde weg	wegdommel	wegdommelde
2nd person sing. (jij)	dommelt weg, dommel weg2	dommelde weg	wegdommelt	wegdommelde
2nd person sing. (u)	dommelt weg	dommelde weg	wegdommelt	wegdommelde
2nd person sing. (gij)	dommelt weg	dommelde weg	wegdommelt	wegdommelde
3rd person singular	dommelt weg	dommelde weg	wegdommelt	wegdommelde
plural	dommelen weg	dommelden weg	wegdommelen	wegdommelden
subjunctive sing.1	dommele weg	dommelde weg	wegdommele	wegdommelde
subjunctive plur.1	dommelen weg	dommelden weg	wegdommelen	wegdommelden
imperative sing.	dommel weg
imperative plur.1	dommelt weg
participles	wegdommelend	weggedommeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.