weerlopen

Dutch

Alternative forms

• wederlopen

Etymology

From earlier wederlopen, from Middle Dutch wēderlôpen. Equivalent to weer (“back”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʋeːrˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: weer‧lo‧pen

Verb

weerlopen

1. (dated) to walk back, to return

Conjugation

Conjugation of weerlopen (strong class 7, separable)
infinitive	weerlopen
past singular	liep weer
past participle	weergelopen
infinitive	weerlopen
gerund	weerlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop weer	liep weer	weerloop	weerliep
2nd person sing. (jij)	loopt weer, loop weer2	liep weer	weerloopt	weerliep
2nd person sing. (u)	loopt weer	liep weer	weerloopt	weerliep
2nd person sing. (gij)	loopt weer	liept weer	weerloopt	weerliept
3rd person singular	loopt weer	liep weer	weerloopt	weerliep
plural	lopen weer	liepen weer	weerlopen	weerliepen
subjunctive sing.1	lope weer	liepe weer	weerlope	weerliepe
subjunctive plur.1	lopen weer	liepen weer	weerlopen	weerliepen
imperative sing.	loop weer
imperative plur.1	loopt weer
participles	weerlopend	weergelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.