wagabunda

See also: wagabundą

Polish

Etymology

Borrowed from French vagabond.

Pronunciation

• IPA^(key): /va.ɡaˈbun.da/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unda
• Syllabification: wa‧ga‧bun‧da

Noun

wagabunda m pers or f (related adjective wagabundzki)

1. (dated or literary) vagabond, wanderer, vagrant

   Synonyms: włóczęga, wędrowiec, obieżyświat, włóczykij, tramp

Declension

Masculine declension:

Declension of wagabunda

	singular	plural
nominative	wagabunda	wagabundzi/wagabundy (deprecative)
genitive	wagabundy	wagabundów
dative	wagabundzie	wagabundom
accusative	wagabundę	wagabundów
instrumental	wagabundą	wagabundami
locative	wagabundzie	wagabundach
vocative	wagabundo	wagabundzi

Feminine declension:

Declension of wagabunda

	singular	plural
nominative	wagabunda	wagabundy
genitive	wagabundy	wagabund
dative	wagabundzie	wagabundom
accusative	wagabundę	wagabundy
instrumental	wagabundą	wagabundami
locative	wagabundzie	wagabundach
vocative	wagabundo	wagabundy

Further reading

• wagabunda in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wagabunda in Polish dictionaries at PWN