vrijlopen

Dutch

Etymology

From vrij (“free”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvrɛi̯ˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: vrij‧lo‧pen

Verb

vrijlopen

1. to walk freely
2. to walk free, get away with a crime without conviction
3. (sports) to unmark

Conjugation

Conjugation of vrijlopen (strong class 7, separable)
infinitive	vrijlopen
past singular	liep vrij
past participle	vrijgelopen
infinitive	vrijlopen
gerund	vrijlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop vrij	liep vrij	vrijloop	vrijliep
2nd person sing. (jij)	loopt vrij, loop vrij2	liep vrij	vrijloopt	vrijliep
2nd person sing. (u)	loopt vrij	liep vrij	vrijloopt	vrijliep
2nd person sing. (gij)	loopt vrij	liept vrij	vrijloopt	vrijliept
3rd person singular	loopt vrij	liep vrij	vrijloopt	vrijliep
plural	lopen vrij	liepen vrij	vrijlopen	vrijliepen
subjunctive sing.1	lope vrij	liepe vrij	vrijlope	vrijliepe
subjunctive plur.1	lopen vrij	liepen vrij	vrijlopen	vrijliepen
imperative sing.	loop vrij
imperative plur.1	loopt vrij
participles	vrijlopend	vrijgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.